មនុស្សម្នានៅតែមានការសោកស្តាយលើអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅលើជើងហោះហើរអាកាសចរណ៍ Sriwijaya ១៨២ ជាពិសេសសម្រាប់គ្រួសារជនរងគ្រោះជាច្រើនដោយសារតែភាពមិនច្បាស់លាស់បានបន្ថែមភាពសោកសៅកាន់តែខ្លាំងដែលមិនអាចវាស់វែងបាន។

តួយ៉ាងដូចជា ម្តាយមិនឈប់យំតាំងពីមកដល់ទីបញ្ចុះសពដោយការមិនជឿហើយបានយកដៃទៅទះនិងថើបបង្គោលផ្នូរឈើដែលមានដាក់ឈ្មោះកូនស្រីរបស់គាត់គឺ Isti Yudha Prastika។ គាត់យំត្អូញត្អែរថា “ម៉ាក់រង់ចាំកូនរាល់ថ្ងៃ” ។ ហេតុអ្វីបានជាកូនមិនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ?

Isti Yudha Prastika អាយុ ៣៤ ឆ្នាំ ជាអ្នកបម្រើការតាមយន្តហោះដែលមិនជាប់កាតព្វកិច្ចជាមួយក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍ណាំអ៊ែរ (NAM Air) និងមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្ស ៦២ នាក់នៅលើជើងហោះហើរ Sriwijaya Air Flight 182 នៅពេលដែលវាបានហោះចូលសមុទ្រកោះជ្វា (Java Sea) នៅឥណ្ឌូណេស៊ីបន្ទាប់ពីហោះចេញពីអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិ Soekarno-Hatta ពីថ្ងៃទី ៩ ខែមករា។

មកទល់ពេលនេះអាជ្ញាធរនៅតែបន្តប្រមូលផ្តុំនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះយន្តហោះ ប៊ូអ៊ីញ ៧៣៧-៥០០ អាយុកាល ២៦ ឆ្នាំ។ ចំលើយអាចចំណាយពេលជាច្រើនខែ នៅពេលដែលក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេតបានបង្ហាញភស្តុតាងនៃគ្រោះមហន្តរាយអាកាសចរណ៍ចុងក្រោយបង្អស់នៅក្នុងប្រទេសដែលញាំញីដោយគ្រោះថ្នាក់នៅលើមេឃ។

អ្នកនាំពាក្យរបស់ទីភ្នាក់ងារស្វែងរកនិងជួយសង្គ្រោះឥណ្ឌូនេស៊ីលោក Muhammad Yusuf Latif បាននិយាយថា “សាកសពទាំងអស់ជាបំណែកៗ ដែលជាការលំបាកសម្រាប់ការស្តារឡើងវិញពីព្រោះពួកគេត្រូវបានកប់នៅក្នុងភក់រួមនឹងបំណែកនៃបំណែកយន្តហោះ” ។ រហូតមកដល់ពេលនេះក្រុមស្រាវជ្រាវបាននាំយកបំណែកសាកសពចំនួន ៣១៣ មកហើយ។ មកដល់ពេលនេះមនុស្ស ៤០ នាក់ត្រូវបានគេស្គាល់អត្តសញ្ញាណតាមរយៈស្នាមម្រាមដៃនិងឌីអិនអេ។

ជារួម នេះជារឿងដែលគ្មាននរណាម្នាក់ចង់អោយវាកើតឡើងនោះទេ។ យើងមានតែចូលរួមការសោកស្តាយចំពោះការបាត់បង់មួយនេះ ជាពិសេសដល់ក្រុមគ្រួសារនៃជនរងគ្រោះទាំងអស់នោះ។